Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy:
Ryszard Grzyb „Wielcy Niewidzialni”
Kurator: Ida Smakosz-Hankiewicz
Wernisaż: 08.10.2021 (piątek) o godz. 19:00
Czas trwania wystawy: 08.10 – 05.11.2021 r.
Galeria Sztuki Współczesnej Arttrakt ul. Ofiar Oświęcimskich 1/1
www.arttrakt.pl
www.facebook.com/Arttrakt
www.instagram.com/galeria_arttrakt
Jedną z myśli przewodnich twórczości Ryszarda Grzyba, jest ta mówiąca, że w sztuce trzeba się wciąż zaskakiwać. Artysta, którego twórczość wyrosła z tradycji ekspresjonizmu lat 80, nadal tworzy kompozycje malarskie, które emanują intensywną energią, feerią barw, odważnymi zestawieniami kolorystycznymi i wyrazistym rysunkiem. Ryszard Grzyb w swoim malarstwie wciąż jednak poszukuje, sam siebie zaciekawia. Stawia na prostotę, ale niech nie zmyli nas naiwny z pozoru rysunek pierwotnego zwierza, czy piktogramy, przypominające pradawne pisma, bo tak na prawdę zostajemy wtajemniczeni do świata dostępnego tylko artystom – na co wskazuje sam tytuł wystawy „Wielcy Niewidzialni” – jest więc w tym coś mistycznego i nobilitującego zarazem.
Ryszard Grzyb zdaje się zgodnie z swoim mottem zaskakiwać siebie i odbiorców. W nowym cyklu oddaje cześć tytułowym Wielkim Niewidzialnym – opiekuńczym duchom, duszom wielkich artystów, poetów, przodków. Prace tworzone w ostatnich latach silnie inspirowane są szamańską obrzędowością. Znaki, ideogramy, symbole artysta zestawia z wielowarstwowym, dekoracyjnym tłem, które tworzą ornamentalne wzory – sprawia to wrażenie głębi i trójwymiarowości. Artysta wprowadza nas w ten artystyczny spektakl, gdzie prosty, uniwersalny przekaz, ubrany w feerię kolorów pulsuje w takt szamańskich rytmów.
Ryszard Grzyb – urodzony w 1956 r. w Sosnowcu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976–1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979–1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. W latach 1982– 1992 był członkiem Gruppy, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy – „Oj dobrze już”. Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w maju i czerwcu 1986 razem z Ryszardem Woźniakiem przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990–1991 w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki, w 1995 ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe, a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Galerii Zachęta, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu. W Muzeach Okręgowych w Katowicach, Bytomiu, Toruniu, Bydgoszczy, Olsztynie, Fundacja Rodziny Staraków, Muzeum Jerke w Niemczech, w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką, zadebiutował jeszcze w okresie studiów we Wrocławiu. Swoje teksty publikował w „Nowym Wyrazie” (1980, 1981), „Miesięczniku Literackim” (1981), w piśmie „Oj dobrze już˝”, w publikacji Sztuka Najnowsza. Co słychać, pod red. M. Sitkowskiej (Warszawa 1989), i Young Poets of a New Poland, (London 1993) oraz w piśmie artystycznym „Tytuł roboczy”, (2004) w „Twórczości” (2015, 2016). Jego „Zdania Napowietrzne” zostały wydane przez Świat Literacki (2005). „Ja chrząszcz”,wybór wierszy, Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza (2020). W 2004 rozpoczął multimedialny projekt Zdania napowietrzne, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” jak mówi i umieszcza je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom – na billboardach, pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne. Poprzez zawłaszczenie przestrzeni przeznaczonej dla innego rodzaju komunikatów, artysta wzmacnia siłę ich przekazu, wywołując swego rodzaju suspens. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za 2010.
