Prace Ivo Nikicia prezentowane w Galerii Arttrakt stanowić mogą doskonały punkt wyjścia dla rozważań nad pojęciami abstrakcji i figuracji, przede wszystkim zaś – nad płynnością ich granic. W cyklu obrazów magnetycznych na ostateczny charakter dzieła – figuratywny bądź abstrakcyjny – wpływ będą mieć sami widzowie. Mając do dyspozycji jednolite, ciemne płótno i kilka elementów namalowanych na magnesowym podłożu – różnokształtnych plam, pól jednolitego koloru, linii, rysunków konkretnych przedmiotów – stwarzać mogą za każdym razem zupełnie inną kompozycję, odkrywając niekończące się potencjały tkwiące w grupach pozornie prostych form. Cały proces powstawania dzieła w założeniu pozostawać będzie niedokończony – nigdy nie usykują one swojej formy ostatecznej.

Prace Ivo Nikicia prezentowane w Galerii Arttrakt stanowić mogą doskonały punkt wyjścia dla rozważań nad pojęciami abstrakcji i figuracji, przede wszystkim zaś – nad płynnością ich granic. W cyklu obrazów magnetycznych na ostateczny charakter dzieła – figuratywny bądź abstrakcyjny – wpływ będą mieć sami widzowie. Mając do dyspozycji jednolite, ciemne płótno i kilka elementów namalowanych na magnesowym podłożu – różnokształtnych plam, pól jednolitego koloru, linii, rysunków konkretnych przedmiotów – stwarzać mogą za każdym razem zupełnie inną kompozycję, odkrywając niekończące się potencjały tkwiące w grupach pozornie prostych form. Cały proces powstawania dzieła w założeniu pozostawać będzie niedokończony – nigdy nie usykują one swojej formy ostatecznej.

Dialog między abstrakcją a figuracją daje się zauważyć również w pracach większego formatu prezentowanych na wystawie. Przedstawieniowość, nie zawsze czytelna na pierwszy rzut oka, wydaje się tu niejako niechący „wydarzać” – kształty ludzi, zwierząt czy roślin wyłaniają się na skutek brutalnej kolizji zachodzących na siebie form.

Ivo Nikić: ur. 1974; w 2003 r. obronił dyplom na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. W swojej pracy posługuje się malarstwem, fotografią, filmem wideo, akcjami miejskimi. Od 2001 roku, wraz z Piotrem Kopikiem i Karolem Radziszewskim, współtworzy grupę szu szu.

Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju (CSW Zamek Ujazdowski, Galeria Studio, Galeria Arsenał w Poznaniu, Fokus Łódź Biennale) i za granicą (m. in.: Humboldt Berlin, Umspannwerk; Bat-Yam International Biennale of Landscape Urbanism w Izraelu; Rotor w Grazu, Tokyo Fashion Week). W 2006 roku był stypendystą Artist-In-Residence w Bernie w Szwajcarii. Mieszka i pracuje w Warszawie.